Het jaar is 1984 en de Chinese overheid raakt geïnspireerd. Overal hangen zij camera’s op en de staat beheert een stuk of 500 miljoen camera’s. De bevolking wordt 24 uur per dag in de gaten gehouden bij alles wat ze doet en met kunstmatige intelligentie is er een systeem met gezichtsherkenning gemaakt, waardoor iedere Chinees automatisch gevolgd kan worden. Hoewel het lijkt op dystopie, is het toch echt de realiteit van hedendaags China. Het is een voorbeeld van hoe moderne technologie kan worden gebruikt bij het maken van een totalitair regime. Maar gelukkig worden camera’s ook voor mooie dingen gebruikt.

Denk bijvoorbeeld aan verkeersveiligheid met achteruitrijcameras. Naast de achteruitrijcamera de snelheidscamera en dashcam, welke allemaal op hun eigen manier een bijdrage kunnen leveren aan de veiligheid van het verkeer in landen.

Maar bij camera’s moet je natuurlijk ook denken aan sociale media. Vrijwel alles wat gebeurt wordt tegenwoordig vastgelegd op camera en kan binnen seconden aan de andere kant van de wereld zijn. Denk aan de explosie in de haven van Beiroet een tijd geleden, waarvan er beelden waren door telefoons opgenomen, welke binnen minuten over de hele wereld waren verspreid. Op deze manier kan het zeer positief zijn. Maar er zit ook een negatieve zijde aan sociale media. Mensen zijn doordat ze altijd een camera bij zich hebben soms erg bezig met hoe ze eruit zien op internet. Ze zijn bezig met een neppe versie van zichzelf te verspreiden op internet waar slechts de mooie stukjes van iemands leven te zien zijn. Op deze manier kan de eindeloze mogelijkheid om onze werkelijkheid beetje bij beetje vast te leggen uitmonden in een manier waarop we vervreemden van de werkelijkheid. De werkelijkheid wordt slechts wat wij willen zien en wordt moeilijker te onderscheiden van dat wat niet echt is zoals je op sociale media ziet gebeuren.